czwartek, 03 października 2024 Imieniny: Teresa, Heliodor

Niezwykła jubilatka!

W dniu 18 stycznia br., mieszkanka Radziszowa, prof. dr hab. inż. Zofia Orman, obchodziła setne urodziny. Jubilatka odebrała z rąk Burmistrza Norberta Rzepisko specjalne życzenia, kwiaty oraz upominki. Wraz z Burmistrzem Panią Zofię odwiedziła Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego Agnieszka Pazdan.

Burmistrz Norbert Rzepisko przekazał również listy gratulacyjne od Premiera RP Mateusza Morawieckiego oraz od Wojewody Małopolskiego Piotra Ćwika. Ponadto z okazji tego szczególnego jubileuszu Burmistrz przekazał naszej Jubilatce list gratulacyjny, w którym m.in. napisał:

„…niewielu ludziom dane jest świętować tak piękny jubileusz. Niewielu też los dał możliwość objąć jednym życiem tak wiele fascynujących, choć czasami również tragicznych wydarzeń, jakie niósł naszemu krajowi i każdemu z nas, jego mieszkańców, burzliwy wiek XX.

Tak, jak zmieniały się losy naszej dużej ojczyzny Polski i małej ojczyzny Skawiny, tak i nasze osobiste losy podlegały zmianom i nieoczekiwanym zwrotom. Swoje piętno odciskały na nich wydarzenia mniej lub bardziej wzniosłe, mniej lub bardziej szczęśliwe. Jedno jest pewne: były to czasy ciekawe, w których byliśmy świadkami rzeczy niezwykłych.

W ten sposób patrząc na Pani dzisiejszy jubileusz, myślę z uznaniem i podziwem o tych stu, przeżytych przez Panią latach, obejmujących całą epokę naszych dziejów wspólnych, ale przede wszystkim Pani osobistych, to naprawdę chwila piękna i szczególna…”.

W trakcie spotkania czcigodna Jubilatka podzieliła się swoimi wspomnieniami oraz życiorysem, który prezentujemy poniżej:

Urodziłam się 18 stycznia 1919 roku w Leżajsku. Mój ojciec Piotr Maślanka pochodził z Radziszowa, jednak jako nauczyciel gimnazjalny pracował w większych miejscowościach. Od 12 roku życia mieszkałam w Krakowie kończąc tam gimnazjum i zdając maturę w 1937 roku w VII Państwowym Gimnazjum Żeńskim im. A. Mickiewicza w Krakowie. W tym samym roku rozpoczęłam studia na Wydziale Hutniczym AGH. Do wybuchu wojny zaliczyłam 4 semestry.

W okresie wojny brałam udział w tajnym nauczaniu przygotowując uczniów do tajnej matury.
Po zakończeniu wojny kontynuowałam dalej studia na AGH uzyskując z wyróżnieniem dyplom inżyniera metalurga. Na ostatnim semestrze byłam zatrudniona w charakterze młodszego asystenta w Katedrze Metaloznawstwa u prof. Władysława Łoskiewicza.

Pracę zawodową rozpoczęłam w roku 1946 w Zakładach Metalurgicznych w Trzebini (wówczas „Huta Cynku”). Pracowałam tam w oddziale badawczym zajmując się opracowaniem produkcji tlenku aluminium, otrzymywaniem magnezu, jak i elektrolizą aluminium. W roku 1954 obroniłam pracę doktorską na Wydziale Metali Nieżelaznych AGH.

W styczniu 1955 roku urodził się mój syn Leszek. W tym samym roku rozpoczęłam pracę w Instytucie Metali Lekkich w Skawinie na stanowisku Kierownika Zakładu Metalurgii Aluminium. W tym też okresie, to jest do roku 1972 mieszkałam w Skawinie na „starym osiedlu” przy ulicy Głowackiego. W 1956 roku otrzymałam tytuł naukowy docenta przyznany przez Centralną Komisję Kwalifikacyjną.

W roku 1968 rozpoczęłam pracę na AGH na stanowisku Kierownika Katedry Metalurgii Metali Nieżelaznych na Wydziale Metali Nieżelaznych. W tym charakterze pracowałam do emerytury, to jest do roku 1989. W roku 1973 otrzymałam tytuł prof. nadzwyczajnego, a w 1983 tytuł prof. zwyczajnego.

Jestem autorem lub współautorem 7 wydawnictw książkowych, jak i licznych publikacji w czasopismach naukowych. W roku 1979 otrzymałam Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Od roku 2013 mieszkam wraz z synem i synową w Radziszowie.

Zofia Orman

Źródło: Urząd Stanu Cywilnego/UMiG