Od 2019 roku trwają prace nad uporządkowaniem symboli Gminy Skawina, jej wizerunkiem graficznym i opracowaniem prawidłowego historycznie herbu. Projekt herbu i pozostałych insygniów został w 2020 r. oficjalnie zatwierdzony przez Komisję Heraldyczną przy MSWiA, a następnie uchwalony przez Radę Miejską w Skawinie.

Z początkiem 2019 roku władze Gminy Skawina podjęły decyzję o rozpoczęciu prac nad nowym wizerunkiem. Niezbędnym narzędziem jest tu System Identyfikacji Wizualnej – zbiór wytycznych dotyczących symboliki oraz wyglądu materiałów informacyjnych, promocyjnych, dokumentów i oznaczeń. Pozwali on wykreować jednorodny i rozpoznawalny wizerunek, a komunikacja samorządu – z mieszkańcami, sąsiadami, gośćmi i inwestorami – będzie skuteczniejsza.

W pierwszej kolejności zajęto się herbem. Dotychczasowe, pochodzące z 1994 r. przedstawienie skawińskiego herbu budziło wątpliwości, dlatego zlecono jego analizę historyczną i heraldyczną. Obszerne, dostępne w załączniku opracowanie autorstwa prof. Marcina Starzyńskiego z Instytutu Historii UJ, opisuje z górą 500-letnią historię tego symbolu i, co ciekawe, tłumaczy jego genezę i symbolikę. Według autora litera „S” (krzywaśń) z zaćwieczonym krzyżem to zarówno inicjał „S”, jak również tzw. Śreniawa – symbol heraldyczny symbolizujący wijącą się rzekę, nad którą założono miasto. Idzie za tym geneza nazwy Skawiny – staropolski czasownik „skać” oznacza właśnie „kręcić się/wić się”. Korona nad inicjałem to symbol władzy królewskiej założyciela Skawiny Kazimierza III Wielkiego, zaś miecz – to przypuszczalnie miecz św. Pawła z godła konwentu tynieckiego, jednego z ówczesnych właścicieli Skawiny.

Analiza najstarszych zachowanych wizerunków herbu i jego ewolucja na przestrzeni wieków wykazała konieczność wprowadzenia korekt oraz jego aktualizacji. Zmiany objęły kształt tarczy herbowej (zalecany dla polskiej heraldyki terytorialnej to półokrągły). Korona nie ma już czerwonego wnętrza (otwarte korony nie były wyściełane czerwonym aksamitem) ani dodatkowych ozdób. Miecz inaczej przeplata się z literą „S” (taki układ figur widniał na najstarszych przedstawieniach herbu Skawiny). Ozdobny monogram – litera „S” – został przestylizowany, użyto bardziej prawidłowego historycznie kroju pisma – kapitały lombardzkiej. Cały rysunek został uproszczony, aby poprawić czytelność i ułatwić używanie symbolu.

Nowy projekt herbu i pozostałych insygniów – pieczęci i flagi Gminy Skawina – został w 2020 r. oficjalnie zatwierdzony przez Komisję Heraldyczną przy MSWiA, a następnie 27 maja 2020 r. przyjęty uchwałą Rady Miejskiej w Skawinie. 

W celu uporządkowania przestrzeni publicznej, zamiast mnożyć symbole, należy dążyć do ich unifikacji i ograniczenia. Wychodząc z założenia, że to herb jest najważniejszym, historycznym nośnikiem tożsamości, zdecydowano, że to właśnie zaktualizowany herb z dopiskiem „Skawina. Miasto i Gmina” od teraz będzie stanowić jedyny symbol naszej gminy. Tym samym zastąpi dotychczasowe logo z hasłem promocyjnym „Miasto sercu miłe”.

Dlaczego? Ponieważ gmina Skawina jest gminą miejsko-wiejską i nowe hasło ma podkreślić charakter naszej wspólnoty samorządowej, złożonej zarówno z miasta Skawiny, jak i z 16 sołectw, których mieszkańcy wnoszą ogromny wkład w jej rozwój. Hasłem „Skawina. Miasto i Gmina” chcemy zarówno podkreślić autonomię poszczególnych jej jednostek, ich poczucie lokalnej tożsamości, jak i wskazać, że naszą siłą jest właśnie owa różnorodność w jednej wyjątkowej wspólnocie samorządowej.

Jednostki oraz spółki gminy Skawina, w miejsce dotychczasowych różnych logotypów, również będą używać herbu. Instytucje kultury: Miejska Biblioteka Publiczna, Muzeum Regionalne oraz Centrum Kultury i Sportu, dodadzą do swoich dotychczasowych logotypów herb z dopiskiem „Instytucja Kultury Gminy Skawina”. Dzięki temu zachowają swoją budowaną przez lata tożsamość, ale z uwzględnieniem nowej identyfikacji wizualnej.

Inspiracją dla całego materiału ilustracyjnego i ikonografii, która znalazła się w Systemie Identyfikacji Wizualnej była historyczna panorama z XV-wiecznej ?Kroniki Świata? Hartmanna Schedla przedstawiająca Kraków, Kazimierz i Skawinę – miasteczko wśród wzgórz na obrzeżach Krakowa.

Proste, geometryczne ilustracje wraz ze zdjęciami ukazują miasto, w którym można odnaleźć ciszę i spokój oraz aktywną i zżytą społeczność lokalną, a także dobrą infrastrukturę, dostęp do udogodnień dużego miasta oraz możliwości gospodarcze i potencjał rozwoju.

Kolory wiodące to zestawienie kontrastowych barw zaczerpniętych z herbu: niebieskiej i żółtej (heraldycznie: błękitnej i złotej), dopełnione gamą delikatniejszych kolorów. Użyte w projekcie liternictwo to najpopularniejsze, ogólnodostępne czcionki: Arial i Times, dzięki którym wdrożenie i używanie systemu identyfikacji będzie łatwe i ogólnodostępne.

W ramach Systemu Identyfikacji Wizualnej ujednolicony zostanie wygląd dokumentów urzędowych, materiałów informacyjnych i promocyjnych oraz oznaczeń na terenie miasta i sołectw. Powstała też Księga Systemu Identyfikacji Wizualnej Gminy Skawina, która opisuje zasady stosowania herbu, kolorystykę i liternictwo, układ graficzny oraz sposób stosowania materiałów ilustracyjnych i zdjęć.

System Identyfikacji Wizualnej będzie wdrażany stopniowo. Dotychczasowe materiały informacyjne, promocyjne oraz oznaczenia, w miarę ich zużycia i wyczerpania nakładów, będą zastępowane nowymi, już w odświeżonej szacie graficznej. W związku z ustawą o dostępności cyfrowej powstaje nowa strona internetowa gminaskawina.pl zaprojektowana z uwzględnieniem systemu, a jednostki i spółki Gminy Skawina będą na bieżąco aktualizować swoje dokumenty, nośniki i oznaczenia.

System Identyfikacji Wizualnej Skawiny zaprojektowało Studio Otwarte – krakowskie studio projektowe z doświadczeniem w projektach dla instytucji samorządowych, publicznych i kulturalnych. Studio stworzyło projekty m.in. dla miast Rybnik i Wadowice, Województwa Małopolskiego, Starego Teatru w Krakowie, Akademii Sztuk Teatralnych, Festiwalu Kultury Żydowskiej w Krakowie, Krakowskiego Biura Festiwalowego, Instytutu Książki, Radia Kraków, Grupy RMF i innych.

Więcej materiałów graficznych na stronie UMiG —> TUTAJ

Źródło: UMiG